Toen wij in 1980 in de wijk kwamen wonen, was die niet om aan te zien. Veel oudere mensen die de moed niet meer hadden hun huis te verfraaien, veel leegstand, enfin, triestige buurt. Onze ouders verklaarden ons goed gek, te meer omdat de woning die we kochten rijp was voor de sloop. Althans, dat werd ons goed ingeprent.

PRENT00063a

Maar volharden in de boosheid dus. Het viel ons trouwens op dat er nog wat jonge mensen in de wijk geloofden. En met de moed der wanhoop slaagden we er na 8 jaar in ons huis volledig bewoonbaar te maken. Ondertussen waren Griet, Hugo, Luc, Jean-Luc, Jacques, Jürgen en nog een paar enthousiastelingen er stilaan bij gekomen. En iedereen slaagde er in om van zijn woning een bewoonbaar optrekje te maken, met veel eigen kracht en middelen. Een buurtgroep werd ondertussen opgericht en iedereen geloofde er in.

Dan werd het wat stil. Onze kinderen werden stilaan ouder en verlaten stilaan het nest. Maar wat stellen we vast. Een nieuwe groep heeft zich in de wijk gevestigd. En opnieuw groeit het idee dat het een leuke buurt is om te wonen. En opnieuw is er volop bouwactiviteit. Enkele voorbeelden:

Deze laatste krijgt binnen enkele dagen wat meer aandacht. Dit beschermd monument was er wel heel erg aan toe. De nieuwe eigenaars Patrick en Margaux geloven er echter in. Dat is in elk geval duidelijk…

DSCN1602a