De Krommewal nummer 3: in 1641 bouwde Andries van Rekendaele er eenen schoonen steenen ghevele, naast een ouder huis met een verdieping op overkragende korfbogen.

Tot 1929 was het een kleuterschool. In 1930 was het gebouw (met arcaden door ondernemer-bouwmeester Desmet-Mathieu) Werkbeurs en Werkloozenfonds van de stad. Na de oorlog was het “de burgerlijke stand”, waar je om je identiteitskaart en andere papieren kon gaan.

Tot onlangs kon je er onder meer tuinmeubelen kopen.

En sinds kort staat het leeg. En is er ingebroken. En is het gevandaliseerd.

Krommewal 3, ingebroken en gekraakt - Foto Michel Vuijlsteke 2005

Krommewal 3, ingebroken en gekraakt – Foto Michel Vuijlsteke 2005

Je zie het al van buiten: alle vensters zijn beschilderd. De voordeur is ingetrapt. Je kan er zó binnenstappen.

Je komt binnen in een grote ruimte met pilaren onder een glazen dak. Hier is een pracht van een salsa-zaal van te maken—zelfs met weinig verbeelding ben je zó in Cuba vóór de revolutie.

Foto Michel Vuijlsteke 2005

Foto Michel Vuijlsteke 2005

Ga de zaal door en het nieuws is minder goed: rechts staat het helemaal onder water, en helemaal achteraan is het een volledige puinhoop.

Foto Michel Vuijlsteke 2005

Foto Michel Vuijlsteke 2005

Er liggen resten inboedel, een oude parasol, zelfs een half ontmandelde auto. En, indrukwekkend, een soort enorm houten kunstwerk gemaakt van een wortelgestel. Tussen de leeggespoten bussen slagroom, de kapotgeslagen bierglazen, de kapotte kledij, de verroeste fietsonderdelen, en de etens- en drankresten.

Terwijl ik er zaterdagnamiddag rond halfvier foto’s aan het nemen was, strompelde vanachter een kerel in de rondte. Blijkbaar net wakker en nog wat verdwaasd. Ik heb hem vriendelijk goeiendag gezegd, maar eigenlijk had ik zin om hem een stamp onder zijn achterwerk te verkopen.